maandag 29 augustus 2011

Meester Stijn levert een knalprestatie als triatleet ...


Niet alleen werd meester Stijn de fiere papa van een tweede zoon Swat ... hij mag ook fier zijn op deze ... 

Knalprestatie in Regensburg, zelfs wereldrecordhouder Raelert moest eraan geloven! (evenals het haar van Raf ;-)

Voor de 2de maal op rij stond ik aan de start van de Ironman Regensburg. Na mijn opgave van afgelopen jaar, had ik zeker en vast iets goed te maken op deze thuismatch op afstand (familie op 500 meter van de zwemstart).
Afgelopen dinsdag kwamen we (Lies, Twan, Raf en ik) reeds aan op onze bestemming, de manege van nonkel Johan, zodat we ons in optimale omstandigheden konden voorbereiden op de wedstrijd. Na de verplichte nummertjes qua inschrijving, briefing, spullen naar transitiezones brengen, enz… was ik er klaar voor!
Voor de zoveelste keer dit seizoen zaten de weersomstandigheden niet mee. Gietende regen en wind ’s ochtends vroeg was ons deel, al een geluk dat de temperaturen nog best meevielen. Na een laatste controle van de fiets zocht ik om 6u50 een plaatsje op het strand van de Guggenberger See. Ik kon een goede positie kiezen, de start viel mee een vrijwel onmiddellijk vond ik een goed tempo. Na 3 km kwam ik bij Stephan Riesen (Pro-atleet, dus 25 meter voor mij gestart en latere runner-up), hij wou me beletten  te blijven zwemmen in de voeten van de atleet voor mij maar ik stond op mijn strepen en kon mijn positie behouden. Na 52min 31sec kwam ik aan wal, 1 min sneller dan afgelopen jaar in 30stepositie.
zwemstart 7:00 u
Omdat het tijdens het zwemmen was opgehouden met regenen besloot ik om de mouwen van mijn regenvest af te halen bij de wissel. Dit kostte me wel wat seconden maar nadien kon ik van start gaan met de fiets. In dit onderdeel wou ik wat reserve inbouwen want het parcours kon er wel eens voor zorgen dat men zich zou opblazen. Na 17km, op de eerste beklimming, kwam ik aansluiten bij Andreas Raelert. – de snelste triatleet ter wereld op de Ironman-afstand (hij moest in Regensburg nog een volledige Ironman uitdoen om zeker te zijn van kwalificatie voor Hawaii – daarom koppelde hij een goed doel aan zijn ‘trainings’Ironman – elke pro en agegrouper voor Raelert zou 20 euro opleveren voor het goede doel) De wind speelde op de fiets enorm in het nadeel, daarom besloot ik na 70km mijn regenvestje te laten voor wat het was – een riskante beslissing aangezien het feller begon te regenen. Toch bleef ik deze keer gespaard van onderkoeling.
wissel zwemmen - fietsendoortocht fietsen na 150km
doortocht fietsen na 150km









Bij het begin van de 2de ronde, aan de 1ste helling, zag ik dat er een grote groep op komst was. Ik besloot rustig naar boven te rijden om nadien in het gezelschap van deze groep verder te rijden. Helaas werkte niet iedereen even goed mee en deed ik toch nog veel kopwerk.  Na 5u4min parkeerde ik de fiets en kon ik beginnen met de marathon.
De benen voelden nog zeer fris en vrijwel direct vond ik een goed ritme. Het relatief gedoseerd fietsen loonde! De 1ste doortocht door het historische centrum van Regensburg was wederom een kippevel-moment. Zoveel kabaal, applaus en koe-bel-gejengel in de nauwe straatjes gaven een fantastisch gevoel.
De 1ste ronde kon ik lopen aan een gemiddelde van 14km/u, elke volgende ronde moest ik wel iets prijsgeven maar het verval bleef bijzonder beperkt. Bij elke doortocht kreeg ik mijn gellekes vakkundig aangegeven door Raf, waardoor ik mijn voedingsplan mooi onder controle hield.
Het was 9u14 afzien maar de laatste 500 meter waren fantastisch. Op een blauwe loper aankomen tussen een uitzinnige menigte van rijen dik geeft KIPPEVEL!  De laatste seconden waren geweldig, 20 meter voor de finish sprong Lies (geholpen door de vriendelijke speaker) mee de loper op. Ik gaf haar en haar hoogzwangere buik nog een dikke kus en liep dan over de finish! Dit maak je niet dikwijls mee, een moment om nooit te vergeten!
Kippevel
Finish









Als 23ste bereikte ik dus meer dan tevreden de eindmeet. Met deze prestatie was de kwalificatie voor Hawaii meer dan waarschijnlijk binnen maar eind deze maand staat er een veel belangrijker “iets” op het programma. Dan wordt ons 2de wonder geboren. Hawaii wordt dus even uitgesteld tot ons gezinnetje compleet is. Hopelijk komt van uitstel geen afstel. Na de prestatie van vandaag heb ik er echter vertrouwen in dat Hawaii een haalbare kaart blijft!
Tot slot rest me nog een hele lijst mensen te bedanken:
In de 1ste plaats Lies en Twan voor de steun zowel in goede als minder goede momenten, voor de afleiding, voor het begrip, voor de peptalk, voor alles en nog zoveel meer. Lies leverde trouwens een prestatie Ironman-waardig om op 37 weken zwangerschap mee een hele dag langs de kant te staan! Bedankt Raf voor het meereizen naar de wedstrijd, het begeleiden en het supporteren. (sorry van het kale kopje;-)  Bedankt Bert en Marc voor het topmateriaal! (www.dimarco.be) Bedankt Johan en Tina voor de fantastische verblijfplaats. Bedankt mama en papa voor de support en de opvang van Twan. Bedankt aan alle andere Belgen voor de aanmoedigingen onderweg en bedankt aan iedereen die thuis mee aan het leven was! Jullie allen maakten er voor mij een geweldige dag van!
Groeten,
Stijn
Nog meer kom je te weten via zijn website:

Geen opmerkingen: